İhlâs

    Hamd iyiliğini istediği kişilerin kalplerine ihlâs veren, kullarından istediğini doğru yola ileten ve ibadetlerin kabulü için ihlâsa bakan, kemal sıfatlarla muttasıf yüce Yaratanımız Allah’a olsun. Salât ve selamda ümmetine ibadetlerin ihlâslı olmasını tavsiye eden, ihlâsın doruk noktasında olan Allah’ın Habib-i Muhammet Mustafa (s.a.v.) Efendimize, âline ve ashabına olsun.

   İhlâs gönüllerin yapılan işlerde samimi olmasına, isteyerek yapılmasına denir. İhlâs gönüllerin tacıdır. İhlâs ibadetin kabul olunmasına en büyük vesiledir. Allah bizim yalnızca kalplerimize bakar. Kalplerdeki samimiyete bakar. İhlâssız amel kabul edilmez. İhlâs ibadetin başlangıcıdır. Bize lazım olan ilim, amel ve ihlâstır. Arabî kitaplarda âlimler helak olmuştur ilmi ile amel edenler müstesna, ilmi ile amel edenlerde helak olmuştur ancak ihlâslı olanlar müstesna. Allah bizim amelimizi kalbimizdeki ihlâsa göre değerlendirir. Amel az olabilir ama ihlâslı ise o amel makbuldür. İbadetin anahtarı da ihlâstır, samimiyettir. Bin yıl nafile namaz kılalım ama kalpte ihlâs olmadıktan sonra o ibadetin bir kıymeti yoktur. İki rekât kılınan nafile namaz ihlâslı ise işte o bin yıl kılınan nafile namazdan daha üstündür. İhlâs sadece ibadette değil dine hizmette, yapılan işlerde de ihlâs şarttır. Dünyamız içinde ihlâs lazımdır. Samimiyet insanlar nazarında takdir edilecek bir huydur. İhlâssız yapılan işlerden bir netice alınamaz, hayrı kesiktir. ‘’ Fakat unutmayın ki onların ne etleri Allah’a ulaşır nede kanları, Fakat ona ulaşan yalnızca sizin iyi niyet ve samimiyetinizdir.’’ Ayeti kerimesi ihlâsın ehemmiyetini bildiriyor. ‘’Ameller niyetlere göredir’’ hadisi şerifinde ise amellerin mükâfatının niyetlere bağlı olduğunu Efendimiz(s.a.v.) buyurmuşlardır. Niyet hayır akıbet hayır, niyet şer akıbet şerdir. Niyetimizi halis tutacağız. Muhlisler(ihlâslı kişiler) için ahirette o kadar mükâfat vardır ki bütün mahşer halkı onlara gıpta eder. Küçük bir halisane niyetin fazileti çok ve çok fazladır. Hz. Ali Efendimiz namaz kılarken öyle bir huşu ile kılarmış ki vücudundaki oku namazda iken çıkarttırmıştır. İhlâsımızı arttıralım. Müminin iki günü birbirine denk olmayacak. Olanlar için Efendimiz(s.a.v.) bizden değillerdir buyuruyor. Bugün birinci basamaktaysak ikinci gün bir üst basamağa çıkacağız. İlmimizi arttırıp, ihlâsımızı arttırıp yerimizde saymayacağız. Bir gün Sahabe-i Kiram Rasüllülah Efendimize Ebu Bekir Efendimizi şikâyete gelmişler. O evinde ciğer pişiriyor ve bizi davet etmiyor diye. Hep beraber kalkıp Ebu Bekir Efendimizin evine giderler. Gerçektende içerden ciğer kokusu gelir. Kapıyı açtıklarında Hz. Ebu Bekir secde-i rahmana kapanmış Allah ve Resulünün aşkından ciğerleri kavruluyordu. İşte bu ihlâstır sevgideki ihlâstır. Bizim için bunlar yapmak mümkün değildir ama onların yolunda ilerlememiz gerekir. İhlâsımızı eksik etmeyelim ibadetimize sımsıkı sarılalım. Kul, yapamadığı bir amelden bile ihlâs ve samimiyetinin bereketi neticesinde nice lütuflara mazhar olmaktadır. Nitekim Allah Resulü buyurur “Müminin niyeti (maksat ve ihlâsı) amelinden hayırlıdır.” İhlâssız amel, özden mahrum kuru bir yorgunluktan ibarettir. Allah’ın, mahlûkların amellerinden muradı ancak kendi rızasına müteveccih olan ihlâstır. Ayet-i kerimelerde buyrulur: “(Ey Resulüm!) Şüphesiz ki Kitabı sana hak olarak indirdik. O hâlde sen de dinî Allah’a has kılarak ihlâs ile kulluk et!”Kulluğumuzda ihlas şarttır. Gaye yalnızca Allah’ın rızası olacak ve öyle kulluk edilecek. Bir kısım insanların ihlâslı amel yapamama ve riya tehlikesi dolayısıyla yaptığı amelleri terk etmesi, aslâ doğru değildir. Bu bakımdan yapılan amelleri terk etmek değil, onları mümkün olduğunca kalp âlemiyle birlikte halisleştirip kemale erdirmeye gayret lâzım gelir. Çünkü ihlâs yolu, çetinliklerle doludur. Nefsanî temayüllerle mücadeleyi gerektirir. Birdenbire ve basitçe ulaşılacak bir netice değildir. Lâyıkıyla ihlâs, beşerî yükselişte bir zirvedir. Zirveye tırmanmak ise, adım adımdır. Bu yolda hem beşerî iradeyi kullanmak ve hem de Cenabı Hakk’ın lütuf ve keremini niyaz hâlinde bulunmak lâzımdır.