İSLAM DİNİNİN ESASLARI - İslam Kardeşliği

İslam Kardeşliği

Hamd, bütün insanları aynı özden yaratan hepsini Âdem(a.s.) neslinden getiren, indinde ırk ve soy ayrımcılığı yapılmayan, herkesin eşit olduğu yüce yaratanımız Allah’a mahsustur. Salât ve selam insanları tek bir noktada birleştiren, hepsine kardeşlik şuuru veren, doğru yolun rehberi sevgili Peygamberimiz(s.a.v.) pak âli ve ashabı üzerine olsun.

Kardeşlik, aynı anneden ve babadan meydana gelen insanların, birbirine olan hak ve hukukudur. Kardeşlik hem kan bağı ile olur hem de ondan daha ileri olan dava kardeşliği ile olur. Bu dava da İslam davasıdır. Kardeşlerin birbirine karşı bir takım sorumlulukları vardır. Onun herhangi bir derdi sıkıntısı olduğu zaman onu paylaşacağı, birbirinin maddi ve manevi ihtiyacını karşılayacağı birbirine destek olacağı bir takım sorumluluklardır. Kardeşler birbirinden sorumludurlar. Birinin başına bir iş gelse diğeri sorumludur. Diğerinin başına bir iş gelse öteki sorumludur. Kardeşliğin esası İslam kardeşliğidir. Ayeti kerimede ‘’ müminler ancak kardeştirler’’ Rabbimiz ayette bizim ancak kardeş olduğumuzu beyan buyuruyor. Bugün Müslüman kardeşlerimiz sıkıntıları var ve onları yalnız bırakmayalım. Irk, nesep, dil ayrımı yapmadan Allah’ın varlığını ve birliğini kabul eden Peygamberimizin de peygamberliğini tasdik eden herkes kardeştir. İslam kardeşliği kan bağı ile olan kardeşlikten daha üstündür. İslam kardeşliği sırf Allah rızası için, menfaat güdülmeden yapılan kardeşliktir. Nesep kardeşliğinde ise bu yoktur. Görüyoruz insanları, kardeş kardeşi kesiyor, öldürüyor. İşte bu esas kardeşlik değildir. Bu çıkar kardeşliğidir. Bu kardeşlik makbul değildir.

Mümin, Müslüman kardeşini kendi öz kardeşinden çok sevmelidir. Çünkü bu kardeşlikte dünya menfaati yoktur, yalnızca ve yalnızca Allah rızası vardır. Peygamberimiz ‘’ Müslümanlar kardeştirler. Onlar birbirini hakir görmezler, biri diğerinin zor anında yardımcı olur. İşte takva bundadır’’ diye üç defa buyurmuşlardır. Müslümanlar birbirini hakir görmemelidir. Bir Müslüman’ın canına veya malına bir zeval gelse diğer Müslüman kendi mal ve canına gelmiş gibi üzülür. Müslümanlar nuru muhammediye etrafında toplanıp bir olmalıdırlar. İslam’a sahip çıkmalıdırlar. Gayeleri hep İslami çıkar olmalıdır. Kendi nefsani çıkarlarına İslam’ı alet etmemelidirler. İşte takva buradadır. Allah bizim yaptığımız her şeyden haberdardır. O, kara gecede kara taşın üzerindeki kara karıncayı görür ve ayak sesini işitir. Biz onu göremiyorsak bile o bizi görür. Bize şah damarımızdan daha yakındır. O yüzden kalbimizdeki niyetimize dikkat edelim ve yanlış şeyleri hayatımıza koymayalım. Ahirette iki kişi yakut minberlerde yükseğe çıkarılır. Mahşer halkı gıpta eder. Kimdir bunlar diye kendi aralarında soruşurlar. Onlara cevaben bunlar Allah rızası için birbirini seven iki müslümandır denilir. Sevgide dünyevi menfaat olmayacak yalnız Allah’ın rızası gözetilecek. Mümin mümini kandırmaz. Ona hıyanette bulunmaz ve onun namusuna göz dikmez. ‘‘Müslüman kimse insanların elinden ve dilinden emin olduğu kimsedir’’ buyuruyor Efendimiz(s.a.v.) Mümin, müminin velisidir. Dedik ya birbirine karşı sorumlulukları vardır. İşte Müslümanlar da birbirinin malından, canından ve namusundan sorumludur. Müslümanlar kardeştirler ve birbirini hep korur ve savunur.